Postanowienie-Zażalenie nº Z.U. 2012 / 1B / 152 of Trybunału Konstytucyjnego (Polska), February 14, 2012

• Resolution Date: February 14, 2012
• Issuing Organization: Trybunału Konstytucyjnego (Polska)

152/1/B/2012

POSTANOWIENIE

z dnia 14 lutego 2012 r.

Sygn. akt Ts 221/11

Trybunal Konstytucyjny w skladzie:

Adam Jamróz - przewodniczący

Wojciech Hermeliński - sprawozdawca

Stanislaw Biernat,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunalu Konstytucyjnego z dnia 15 listopada 2011 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Huberta N.,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej Hubert N. (dalej: skarżący) zarzucil niezgodność art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. a i c ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594, ze zm.; dalej: ustawa o kosztach sądowych) z art. 2, art. 7 oraz art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji. Zdaniem skarżącego art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. a i c ustawy o kosztach sądowych dyskryminuje go przez to, że odmawia mu zwrotu polowy uiszczonej oplaty sądowej w sprawie zakończonej ugodą dotyczącą cofnięcia pozwu zawartą przez strony bez udzialu sądu, w sytuacji, gdy zwrot taki przysluguje stronom, które zawarly ugodę sądową oraz tym, które wycofaly pozew przed rozpoczęciem posiedzenia, na które sprawa zostala skierowana. Brak zwrotu oplaty stanowi - w przekonaniu skarżącego - pulapkę dla strony postępowania, która zawarla ugodę bez angażowania sądu. Narusza zasadę równości wobec prawa (art. 32 ust. 1 Konstytucji), zakaz dyskryminacji (art. 32 ust. 2 Konstytucji), zasadę demokratycznego państwa prawnego i zasadę sprawiedliwości spolecznej (art. 2 Konstytucji) oraz zasadę praworządności (art. 7 Konstytucji).

Postanowieniem z 15 listopada 2011 r. Trybunal Konstytucyjny odmówil nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu. Powodem wydania takiego rozstrzygnięcia bylo ustalenie, że jako jedyne wzorce kontroli zaskarżonego przepisu skarżący powolal przepisy Konstytucji, które nie statuują konstytucyjnych praw lub wolności czlowieka i obywatela, a więc nie mogą stanowić samodzielnych wzorców kontroli w postępowaniu inicjowanym wniesieniem skargi konstytucyjnej. Trybunal wskazal, że zarówno zasada demokratycznego państwa prawnego, jak i zasada sprawiedliwości spolecznej oraz zasada legalizmu mają charakter zasad ustrojowych, nie zaś praw i wolności jednostki. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunalu zarzut ich naruszenia nie może więc być przedmiotem rozpoznania w postępowaniu skargowym, chyba że ich naruszenie pozostawaloby w związku z naruszeniem innego przepisu Konstytucji, gwarantującego prawa lub...