Postanowienie-Zażalenie nº Z.U. 2012 / 1B / 15 of Trybunału Konstytucyjnego (Polska), February 09, 2012

• Judge: Zbigniew Cieślak
• Resolution Date: February 09, 2012
• Issuing Organization: Trybunału Konstytucyjnego (Polska)

15/1/B/2012

POSTANOWIENIE

z dnia 9 lutego 2012 r.

Sygn. akt Ts 56/09

Trybunal Konstytucyjny w skladzie:

Slawomira Wronkowska-Jaśkiewicz - przewodnicząca

Zbigniew Cieślak - sprawozdawca

Wojciech Hermeliński,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunalu Konstytucyjnego z dnia 25 stycznia 2011 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Krystyny R.,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunalu Konstytucyjnego 21 lutego 2009 r. Krystyna R. (dalej: skarżąca) zarzucila niezgodność art. 410 § 2 w zw. z art. 405 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.; dalej: k.c.) w zakresie, w jakim obowiązkiem strony powodowej jest zwrot świadczenia pieniężnego uzyskanego od strony pozwanej na podstawie i w wykonaniu prawomocnego wyroku sądu, który zostal następnie uchylony przez Sąd Najwyższy na skutek skargi kasacyjnej, z art. 2 i art. 32 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 2 oraz art. 77 ust. 1 Konstytucji oraz niezgodność art. 409 k.c. w zakresie, w jakim strona, która uzyskala świadczenie pieniężne na podstawie i w wykonaniu prawomocnego wyroku sądowego, musi liczyć się z obowiązkiem zwrotu świadczenia do czasu wniesienia i zakończenia postępowania kasacyjnego, z art. 45 ust. 1 Konstytucji.

Postanowieniem z 25 stycznia 2011 r. Trybunal Konstytucyjny odmówil nadania dalszego biegu skardze. Jako podstawę odmowy wskazal art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) w zw. z art. 79 ust. 1 Konstytucji. Po pierwsze, odnosząc się do zarzutów dotyczących art. 410 § 2 w zw. z art. 405 k.c., Trybunal zaznaczyl, że orzeczenie przedstawione przez skarżącą nie moglo doprowadzić do naruszenia prawa określonego w art. 77 ust. 1 Konstytucji. Po drugie, uznal za wadliwy zarzut zmierzający do wykazania naruszenia przez art. 410 § 2 w zw. z art. 405 k.c. prawa do równej ochrony praw majątkowych określonego w art. 64 ust. 2 Konstytucji. Jak podkreślil Trybunal, kryterium różnicowania we wskazanej przez skarżącą grupie osób, które uzyskaly świadczenie na podstawie prawomocnego wyroku (niezgodnego z prawem), nie jest zawarte w zaskarżonym art. 410 § 2 w zw. z art. 405 k.c., lecz w stosownych przepisach regulujących nadzwyczajne środki zaskarżenia. Po trzecie, w ocenie Trybunalu norma wywiedziona przez skarżącą z art. 409 k.c. nie stanowila podstawy...