Postanowienie-Zażalenie nº Z.U. 2012 / 1B / 113 of Trybunału Konstytucyjnego (Polska), February 22, 2012

• Judge: Adam Jamróz
• Resolution Date: February 22, 2012
• Issuing Organization: Trybunału Konstytucyjnego (Polska)

113/1/B/2012

POSTANOWIENIE

z dnia 22 lutego 2012 r.

Sygn. akt Ts 24/11

Trybunal Konstytucyjny w skladzie:

Stanislaw Biernat - przewodniczący

Adam Jamróz - sprawozdawca

Zbigniew Cieślak,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunalu Konstytucyjnego z dnia 19 września 2011 r. o pozostawieniu bez rozpoznania skargi konstytucyjnej Waldemara B., na podstawie art. 20 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) w zw. z art. 397 § 2 zdanie pierwsze i art. 370 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.

U. Nr 43, poz. 296, ze zm.),

p o s t a n a w i a:

odrzucić zażalenie.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej z 24 stycznia 2011 r. skarżący, wobec którego prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania zawodu notariusza, wniósl w imieniu wlasnym o zbadanie zgodności art. 523 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.

U. Nr 89, poz. 555, ze zm.; dalej: k.p.k.) w zakresie, w jakim przepis ten osobie skazanej, względem której zastosowano środek karny w postaci zakazu wykonywania zawodu, uniemożliwia samodzielne wniesienie kasacji, z art. 32 Konstytucji.

Postanowieniem z 19 września 2011 r. Trybunal Konstytucyjny pozostawil bez rozpoznania skargę konstytucyjną. Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowilo ustalenie, że skarżący nie ma zdolności postulacyjnej do samodzielnego wniesienia skargi (art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym [Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm., dalej: ustawa o TK]), gdyż w chwili sporządzenia i wniesienia skargi konstytucyjnej obowiązywal wobec skarżącego orzeczony prawomocnym wyrokiem karnym zakaz wykonywania zawodu notariusza. Niezależnie od powyższego Trybunal wskazal przeslanki odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Po pierwsze, skargę konstytucyjną wniesiono z przekroczeniem ustawowego trzymiesięcznego terminu. Po wtóre, wskazany jako ostateczne orzeczenie wyrok karnego sądu II instancji, którym zostala oddalona apelacja skarżącego, nie zostal wydany w oparciu o art. 523 § 2 k.p.k., dotyczący dopuszczalności kasacji. Po trzecie zaś, jedynym wzorcem kontroli podanym w skardze konstytucyjnej jest art.

32 Konstytucji, który - jak wynika z utrwalonego orzecznictwa Trybunalu Konstytucyjnego - nie może stanowić samodzielnego wzorca kontroli.

Powyższe postanowienie zostalo zaskarżone zażaleniem z 10 października 2011 r. W ocenie skarżącego byl i pozostaje on...