Uchwała nº Z.U. 1995 / / 24; OTK1986-1995/t6/1995/cz1/24 of Trybunału Konstytucyjnego (Polska), June 21, 1995

• Resolution Date: June 21, 1995
• Issuing Organization: Trybunału Konstytucyjnego (Polska)

24

U C H W A L A*

z dnia 21 czerwca 1995 r.

Sygn. akt W. 16/94

w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykladni art. 218 § 1 k.p.a. w związku z art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. Nr 10, poz. 49, zm.: Dz.U. z 1990 r. Nr 34, poz. 108, z 1993 r. Nr 65, poz. 309) w związku z art. 17 ust. 4 tej ustawy

Trybunal Konstytucyjny w pelnym skladzie:

Przewodniczący: Prezes TK Andrzej Zoll

Sędziowie: Zdzislaw Czeszejko-Sochacki

Tomasz Dybowski

Stefan Jaworski

Krzysztof Kolasiński (sprawozdawca)

Wojciech Lączkowski

Ferdynand Rymarz

Wojciech Sokolewicz

Janusz Trzciński

Blażej Wierzbowski

po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 6, 7 i 21 czerwca 1995 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 109, poz. 470, zm.: z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z 1994 r. Nr 122, poz. 593) wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o ustalenie powszechnie obowiązującej wykladni art. 218 § 1 k.p.a. w związku z art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) w związku z art. 17 ust. 4 tej ostatniej ustawy oraz w związku z art. 13 ust. 1-3 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 1991 r. Nr 70, poz. 30, ze zm.), o ustalenie:

Czy organem wlaściwym do wydania zaświadczenia o przybyciu przez określoną osobę do Polski jako repatriant lub dziecko repatrianta jest organ, w którego ewidencjach, rejestrach lub w innych danych znajdujących się w posiadaniu organu występują informacje świadczące:

a) o przybyciu przez określoną osobę do Polski jako cudzoziemiec narodowości polskiej lub pochodzenia polskiego z zamiarem osiedlenia się na stale oraz

b) o uzyskaniu zgody na takie osiedlenie się (zamieszkanie) ze strony odpowiedniego organu Państwa Polskiego,

a w szczególności, czy owym organem jest wojewoda w związku z przyslugującymi temu organowi kompetencjami do wydawania decyzji administracyjnych na podstawie art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. Nr 10, poz. 46 ze

* Tekst sentencji opublikowany zostal w Dz. U. Nr 78, poz. 397 z 1995 r.

zm.) w związku z art. 17 ust. 4 tej ostatniej ustawy oraz na podstawie art. 13 ust. 1-3 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 1991 r. Nr 7, poz. 30 ze zm.).

u s t a l i l:

Każdy organ administracji państwowej, a w tym wojewoda jest zobowiązany na podstawie art. 218 § 1 k.p.a. do wydania zaświadczenia stanowiącego potwierdzenie faktu przybycia danej osoby do Polski i okoliczności mających znaczenie dla uznania jej jako repatrianta lub dziecka repatrianta w rozumieniu wlaściwych przepisów, jeżeli fakty te wynikają z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestru lub z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.

UZASADNIENIE:

I

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wystąpil w dniu 25 października 1994 r. do Trybunalu Konstytucyjnego z wnioskiem skorygowanym w dniu 13 czerwca 1995 r. o ustalenie powszechnie obowiązującej wykladni art. 218 § 1 k.p.a. w związku z art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. Nr 10, poz. 49, zm. Dz.U. z 1990 r. Nr 34, poz. 108, z 1993 r. Nr 65, poz. 309) w związku z art. 17 ust. 4 tej ustawy oraz w związku z art. 13 ust. 1-3 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 1991 r. Nr 70, poz. 30, ze zm.), a w szczególności o ustalenie czy organem wlaściwym do wydawania zaświadczenia o przybyciu przez określoną osobę do Polski jako repatrianta lub dziecko repatrianta jest wojewoda.

W uzasadnieniu wniosku Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego przytoczyl uchwalę skladu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 1994 r. (sygn. akt II UZP 12/93), w której Sąd Najwyższy wyrazil stanowisko, iż "do zakresu dzialania Zakladu Ubezpieczeń Spolecznych w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń spolecznych (Dz.U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 ze zm.) nie należy ocena, czy osoba zainteresowana jest repatriantem" . Uchwalę tę podjąl Sąd Najwyższy rozpoznając następujące zagadnienie prawne przedstawione do rozstrzygnięcia przez Rzecznika Praw Obywatelskich "czy do zakresu dzialania Zakladu Ubezpieczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 listopada 1989 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń spolecznych należy stwierdzenie statusu "repatrianta", jeżeli warunkuje on zaliczenie okresu zatrudnienia za granicą w celu uzyskania świadczeń emerytalno-rentowych (art. 2 ust. 2 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw Dz.U. Nr 104, poz. 450 ze zm.) w sytuacji, gdy osoba zainteresowana otrzymala obywatelstwo polskie i spelnia wymagania określone w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. Nr 10, poz. 49)."

Powyższe zagadnienie prawne zostalo przedstawione w związku z następującym stanem faktycznym. Malżonkowie narodowości polskiej, obywatele Związku Radzieckiego zglosili w 1969 r. w polskim konsulacie wniosek o zezwolenie na staly pobyt w Polsce. W 1972 przybyli do Polski na podstawie paszportów radzieckich z wizami pobytowymi. W 1989 r. uzyskali zwolnienie z obywatelstwa Związku Radzieckiego, a w 1991 r. zostali...