Orzeczenie nº Z.U. 1997 / 1 / 4 of Trybunału Konstytucyjnego (Polska), February 11, 1997

• Judge: Ferdynand Rymarz
• President: Stefan J. Jaworski
• Resolution Date: February 11, 1997
• Issuing Organization: Trybunału Konstytucyjnego (Polska)

4

ORZECZENIE

z dnia 11 lutego 1997 r. sygn. akt P. 2/96

Trybunal Konstytucyjny w skladzie:

Stefan J. Jaworski - przewodniczący

Lech Garlicki

Ferdynand Rymarz - sprawozdawca

Joanna Szymczak - protokolant

po rozpoznaniu 11 lutego 1997 r. na rozprawie sprawy z wniosku skladu orzekającego Naczelnego Sądu Administracyjnego, z udzialem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Rady Ministrów i Prokuratora Generalnego o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie prawne:

czy przepisy paragrafów 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz.U. Nr 119, poz.

570) są zgodne z przepisami artykulów 41 ust. 3, 42 ust. 6, 44 ust. 4 i 45 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 105, poz. 509 ze zmianami),

orzeka:

Przepisy paragrafów 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz.U. Nr 119, poz. 570) nie są niezgodne z artykulami 41 ust. 3, 42 ust. 6, 44 ust. 4 i 45 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 105, poz. 509 ze zmianami).

Uzasadnienie:

I

1. Sklad orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego zwrócil się do Trybunalu Konstytucyjnego z pytaniem prawnym o zbadanie zgodności przepisów paragrafów 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz.U. Nr 119, poz. 570) z przepisami zawartymi w artykulach: 41 ust. 3, 42 ust. 6, 44 ust. 4 i 45 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 105, poz. 509 ze zmianami). Pytanie prawne zostalo sformulowane w toku postępowania rozpoznającego pytanie prawne Samorządowego Kolegium Odwolawczego w Opolu o treści następującej: czy w sytuacji określonej w art. 41 ust. 3 ustawy z 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, przy braku w lokalu instalacji doprowadzającej energię

   cieplną do celów ogrzewania należy obliczać wydatek na ten cel przyjmując, iż normatywna powierzchnia użytkowa lokalu, o jakiej mowa w § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych, wynosi dla czterech osób od 0-55 m2, a więc można przyjąć, iż równa jest faktycznie zajmowanej powierzchni lokalu (np. 30,72 m2), czy też owa normatywna powierzchnia jest stala i wynosi 55 m2?

   Rozpoznając przedstawione przez Kolegium pytanie prawne sklad orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdzil, że uzasadnione jest zbadanie przez Trybunal Konstytucyjny zgodności przepisów paragrafów 2 i 3 rozporządzenia ze wskazanymi w postanowieniu Sądu przepisami ustawy. Od rozstrzygnięcia tej kwestii zależy bowiem treść odpowiedzi Naczelnego Sądu Administracyjnego na pytanie Kolegium.

   W ocenie skladu orzekającego NSA w tej sprawie uzasadniony jest pogląd, iż kwestionowane przepisy rozporządzenia nie są zgodne ze wskazanymi w postanowieniu przepisami ustawy, albowiem:

   1) wykraczają poza granice upoważnienia określonego w przepisach ustawy, na podstawie których zostalo wydane to rozporządzenie,

   2) normują materię przekazaną do uregulowania w akcie wykonawczym niezgodnie z treścią upoważnienia,

   3) zmieniają w istotny sposób treść rozwiązań prawnych przyjętych w samej ustawie.

   Wskazanie w podstawie prawnej rozporządzenia szeregu przepisów ustawy upoważniających do wydania aktu wykonawczego, utrudnia wykazanie, z którym z tych przepisów związane jest unormowanie zawarte w § 2 rozporządzenia. W każdym razie do przyjęcia takiego unormowania nie upoważnia Rady Ministrów przepis art. 42 ust. 6 ustawy. Przepis ten upoważnia Radę Ministrów do określenia rodzajów wydatków na zajmowany lokal mieszkalny, stanowiący podstawę obliczania dodatku mieszkaniowego. Upoważnienie, o którym mowa nie może być utożsamiane z upoważnieniem do określenia sposobu ustalania wysokości wydatków, a tym bardziej różnicowania wysokości wydatków dla poszczególnych grup osób uprawnionych. Określenie rodzajów wydatków oznacza wskazanie typów, kategorii wydatków, a nie sposobu ustalania ich wysokości. W ramach wskazanych rodzajów, każdy z tych rodzajowo określonych wydatków, podlega zaliczeniu, z mocy ustawy, w pelnej wysokości. Skoro więc, jako rodzaj wydatku na zajmowany lokal, stanowiący podstawę obliczenia dodatku mieszkaniowego, uznaje się wydatek na ogrzewanie lokalu i wody, to już wysokość tego rodzaju wydatku określają wydatki realnie ponoszone na zajmowany lokal.

   Również przepisy art. 44 ust. 4 i art. 45 ust. 3 ustawy nie upoważniają do przyjęcia takiego unormowania jak w paragrafach 2 i 3 rozporządzenia.

   Przepis art. 44 ust. 4 ustawy upoważnia do określenia, w jakich przypadkach wnioskodawcy przysluguje...