Orzeczenie nº Z.U. 1996 / 6 / 53 of Trybunału Konstytucyjnego (Polska), December 10, 1996

• Judge: Krzysztof Kolasiński
• President: Blażej Wierzbowski
• Resolution Date: December 10, 1996
• Issuing Organization: Trybunału Konstytucyjnego (Polska)

O R Z E C Z E N I E

z dnia 10 grudnia 1996 r.

Sygn. akt P. 6/96

Trybunal Konstytucyjny w skladzie:

Blażej Wierzbowski - przewodniczący

Zdzislaw Czeszejko-Sochacki

Stefan J. Jaworski

Krzysztof Kolasiński - sprawozdawca

Wojciech Lączkowski

Joanna Szymczak - protokolant

po rozpoznaniu 10 grudnia 1996 r. na rozprawie sprawy z wniosku skladu orzekającego Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy we Wroclawiu z udzialem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: Wnioskodawcy, Sejmu RP, Ministra Pracy i Polityki Socjalnej i Prokuratora Generalnego o udzielenie odpowiedzi na pytanie prawne:

czy przepis art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu

i przeciwdzialaniu bezrobociu (tekst jednolity z 1996 r. Dz.U. Nr 47, poz. 211) uzależniający zaliczenia do 180 dni, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2, od pobierania zasilku chorobowego po ustaniu zatrudnienia - jest zgodny z art. 1 i

art. 67 ust. 1 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy przez art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między wladzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 84, poz. 426; zm.: z 1995

r. Nr 38, poz. 184, Nr 150, poz. 729; z 1996 r. Nr 106, poz. 488)

orzeka:

Art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdzialaniu bezrobociu (tekst jednolity z 1996 r. Dz.U. Nr 47, poz. 211; zm.: Nr 100, poz. 459, Nr 106, poz. 496) w zakresie, w jakim uzależnia zaliczenie okresu pobierania zasilku chorobowego, macierzyńskiego albo zasilku opiekuńczego do okresu 180 dni, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy, od ustania zatrudnienia, nie jest zgodny z art. 1 i art. 67 ust. 2 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między wladzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 84, poz. 426; zm.: z 1995 r. Nr 38, poz. 184, Nr 150, poz. 729; z 1996 r. Nr 106, poz. 488).

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy we Wroclawiu przedstawil Trybunalowi Konstytucyjnemu do rozstrzygnięcia pytanie prawne;

- czy przepis art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdzialaniu bezrobociu (tekst jednolity z 1996 r. Dz.U. Nr 47, poz. 211) uzależniający zaliczenie do 180 dni, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2, od pobierania zasilku chorobowego po ustaniu zatrudnienia - jest zgodny z art. 1 i art. 67 ust. 1 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy przez art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między wladzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 84, poz. 426; zm.: z 1995 r. Nr 38, poz. 184, Nr 150, poz. 729; z 1996 r. Nr 106, poz. 488).

W uzasadnieniu Wnioskodawca ustala stan faktyczny, na tle którego kwestia ta wylonila się w toku rozpatrywania skargi na decyzję z 20 września 1995 r., Nr 01160/208/95 Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy we Wroclawiu utrzymującą w mocy decyzję z 26 sierpnia 1995 r., Nr S/179965/95 kierownika Rejonowego Urzędu Pracy odmawiającą przyznania skarżącemu zasilku dla bezrobotnych.

Przeslankami odmownej decyzji bylo stwierdzenie, że:

- skarżący zarejestrowal się jako bezrobotny 26 czerwca 1995 r.,

- zasilek chorobowy pobieral przez okres 150 dni (od 1 grudnia 1994 r. do 31 marca 1995 r.),

- w okresie od 27 grudnia 1978 r. do 29 listopada 1994 r. prowadzil dzialalność gospodarczą,

- oplacal skladki ZUS do 30 listopada 1994 r. z tytulu prowadzenia dzialalności gospodarczej.

Wedlug oceny organów obu instancji, skarżący nie spelnia warunków przyznania zasilku dla bezrobotnych, gdyż prawo takie - na podstawie art. 23 ust. 1 powolanej ustawy - przysluguje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po dniu zarejestrowania we wlaściwym urzędzie pracy, przy braku propozycji odpowiedniej dla niego pracy i pod warunkiem, że w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji pozostawal, co najmniej 180 dni w stosunku pracy lub stosunku slużbowym, albo przez taki okres podlegal ubezpieczeniu spolecznemu z tytulu innej pozarolniczej dzialalności.

W konkretnej sytuacji skarżący podlegal ubezpieczeniu spolecznemu przez okres 158 dni, a zdaniem organów orzekających nie spelnia też innych warunków przyznania prawa do zasilku dla bezrobotnych, określonych w art. 23 ust. 2 pkt 1 - 5 powolanej ustawy, zgodnie z którym okres pobierania zasilku chorobowego wlicza się do 180 dni, jeżeli zasilek chorobowy pobierany jest po ustaniu zatrudnienia, którym w rozumieniu ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu, jest wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy, stosunku slużbowego oraz umowy o pracę nakladczą. Skarżący natomiast pobieral zasilek chorobowy po ustaniu dzialalności gospodarczej.

W skardze skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący zarzucil, że przyjęta przez organy orzekające wykladnia pojęcia zatrudnienia jest wadliwa, bowiem prowadzi do podzialu na:

- obywateli, którzy przy spelnieniu warunków z art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy o...