Wyrok SN Sąd Najwyższy z dnia , 19-12-2017. I PK 249/16

• Presiding Judge: SSN Katarzyna Gonera
• Judgement Number: I PK 249/16
• Date: 19 December 2017
• Court: Labor, Social Security and Public Affairs Chamber (Supreme Court)

Sygn. akt I PK 249/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2017 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSN Piotr Prusinowski

Protokolant Małgorzata Ślubowska

w sprawie z powództwa A. L., W. C.

i A. W.

przeciwko "F." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.

o ryczałty za noclegi,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw

Publicznych w dniu 19 grudnia 2017 r.,

skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i

Ubezpieczeń Społecznych w Ł.

z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt VII Pa (…),

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi

Okręgowemu w Ł. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o

kosztach postępowania kasacyjnego.

2

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Ł. wyrokiem z 7 grudnia 2015 r. zasądził od pozwanej F.

Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. na rzecz powoda A. L. kwotę 32.213,65 zł (punkt I.), na

rzecz powoda W. C. kwotę 38.227,02 zł (punkt II.) i na rzecz A. W. kwotę 42.767,52

zł (punkt III.) tytułem ryczałtu za noclegi wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od

kwot i dat szczegółowo wskazanych w sentencji; zasądził od pozwanej na rzecz

powodów kwoty po 5.046,19 zł tytułem zwrot kosztów procesu poniesionych w

pierwszej i w drugiej instancji (punkt IV.); nakazał pobrać od pozwanej na rzecz

Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ł. kwotę 9.745,08 zł tytułem zwrotu koszów

sądowych (punkt V.); nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do

kwot jednomiesięcznego wynagrodzenia w stosunku do każdego z powodów (punkt

VI.).

Wyrok zapadł na podstawie następujących ustaleń faktycznych.

Powodowie byli zatrudnieni w pozwanej F. Spółce z o.o. w Ł. jako kierowcy

samochodów ciężarowych w transporcie międzynarodowym: powód A. L. w okresie

od 10 września 2009 r. do 20 sierpnia 2011 r., powód A. W. w okresie od 3 lutego

2009 r. do 30 kwietnia 2011 r., powód W. C. w okresie od 2 stycznia 2008 r. do 31

marca 2011 r.

W umowach o pracę zawartych z wszystkimi trzema powodami przewidziano,

że ich wynagrodzenie składa się z następujących składników: 1) wynagrodzenia

zasadniczego; 2) świadczenia z tytułu podroży służbowych krajowych – według

zasad i wysokości wynikającej z przepisów dotyczących podróży służbowych na

obszarze kraju dla pracowników sfery budżetowej; 3) świadczenia z tytułu podroży

służbowych zagranicznych – według zasad wynikających z przepisów dotyczących

podróży służbowych za granicą dla pracowników sfery budżetowej, przy czym

wysokość diety, niezależnie od kraju, ustalono na 42 euro; 4) ryczałtu za pracę

w godzinach nadliczbowych i za czas dyżuru w kwocie 400 zł miesięcznie.

W pozwanej F. Spółce z o.o. w Ł. obowiązuje regulamin wynagradzania.

Punkt V. tego regulaminu – w wersji obowiązującej w okresie od 1 września 2007 r.

do 31 grudnia 2010 r. – stanowił, że pracownikowi odbywającemu podróż służbową

przysługują świadczenia w następującej wysokości: (-) podróż krajowa – według

3

zasad i wysokości wynikającej z przepisów dotyczących podróży służbowych na

obszarze kraju dla pracowników sfery budżetowej; (-) podróż zagraniczna – według

zasad wynikających z przepisów dotyczących podróży służbowych za granicą dla

pracowników sfery budżetowej, przy czym wysokość diety, niezależnie od kraju,

wynosi 42 euro.

Podejmując zatrudnienie, powodowie podpisali oświadczenia, że zapoznali

się z obowiązującym u pracodawcy regulaminem wynagradzania.

Aneksem z 18 grudnia 2010 r. zmieniono punkt V. regulaminu

wynagradzania, poczynając od 1 stycznia 2011 r. Punkt ten otrzymał następujące

brzmienie: „Pracownikowi odbywającemu podróż służbową przysługują

świadczenia według zasad i wysokości wynikającej z przepisów dotyczących

podróży służbowych dla pracowników sfery budżetowej, z następującymi wyjątkami:

- w przypadku podróży zagranicznej wysokość diety, niezależnie od kraju,

ustala się na 42 euro;

- kierowcy nie przysługuje ryczałt za nocleg, gdy miał możliwość odbycia go

w przystosowanej do tego kabinie samochodu”.

W celu realizacji postanowień tego aneksu zawarto z powodami A. L., W. C. i

A. W. 2 stycznia 2011 r. porozumienia zmieniające umowy o pracę w zakresie

wynagrodzenia za pracę. W przypadku każdego powodów w odniesieniu do

podróży zagranicznych dodano klauzulę o nieprzysługującym kierowcy ryczałcie za

nocleg, gdy miał możliwość odbycia go w przystosowanej do tego celu kabinie

samochodu. Zarówno na obszarze kraju, jak i poza jego granicami powodowie

podczas podróży służbowych noclegi odbywali w kabinach pojazdów. Powodowie A.

L. i W. C. raz tylko korzystali z noclegu w hotelu, było to na terenie Polski. Pozwany

pracodawca wyraził wtedy zgodę na nocleg w hotelu z limitem do wykorzystania w

kwocie 200 zł za dwie osoby. Pozwany dokonywał wypłat ryczałtów za noclegi

wyłącznie w ramach podróży na terenie kraju. Nie wypłacał powodom ryczałtów za

noclegi w czasie podróży poza granicami kraju ani w związku z realizacją

wypoczynku dobowego lub tygodniowego.

Pozwany pracodawca posiadał samochody marki Volvo i Mercedes. Żaden z

samochodów nie miał klimatyzacji stacjonarnej, funkcjonującej bez uruchomienia

silnika. Pojazdy były wyposażone w homologowane kabiny przystosowane do